Podanie dowolnych danych osobowych jest zawsze dobrowolne. W każdej chwili masz prawo do aktualizacji lub całkowitego usunięcia swoich danych osobowych.
Polityka prywatności
Termomodernizacja budynków wielorodzinnych zależy od rodzaju obiektu, stanu ścian oraz wykończenia bryły. Ocieplenie najczęściej wykonuje się przy użyciu styropianu lub wełny mineralnej. Wiele polskich bloków nie utrzymuje odpowiednich norm przenikalności ciepła, ponieważ stare technologie nie miały możliwości osiągnięcia takich parametrów.
Od lat 60. do lat 80. Najbardziej rozpowszechnioną technologią w polskim budownictwie mieszkaniowym była wielka płyta i do dziś stanowi ona piętno zarówno estetyczne, jak i funkcjonalne tamtych lat. Tego typu budowle wymagają docieplenia, ponieważ ich ciepłochłonność utrzymuje się na nieaktualnych od kilkudziesięciu lat standardach. Termomodernizacja takiego budynku musi być zmianą układu statycznego płyt. Dlatego przed rozpoczęciem prac trzeba rozważyć decyzję wzmocnienia ścian, co może ochronić przed ruchem płyt elewacyjnych. Wynika to z faktu, że dawne systemy nie przewidywały obciążenia wielkości około kilkunastu kg/1 m2. Ocieplanie starych budynków niesie ze sobą także inne problemy. Dostęp do konstrukcji ścian będzie ograniczony na kilkadziesiąt lat. Trudno będzie także ustalić stan techniczny płyt oraz system wieszaków.
Choć największy problem stanowią bloki z wielkiej płyty, budownictwo nowego systemu także bardzo często nie spełnia obowiązujących norm przenikania energii. Jeśli istnieją przypuszczenia, że budynek traci zbyt dużo ciepła, można przeprowadzić audyt energetyczny, który wykaże dokładne dane i wskaże wrażliwe miejsca. Budynki ociepla się styropianem lub wełną mineralną. Materiały te mają porównywalne właściwości termoizolacyjne, jednak różnią się palnością, odpornością na wysokie temperatury, formą montażu i ceną. Decyzję o wyborze materiału izolacyjnego podejmuje architekt przygotowujący projekt. Inwestor musi uwzględnić m.in. wynajem rusztowania elewacyjnego, znalezienie ekipy budowlanej czy zakup materiałów. Ocieplanie bloków często jest jednym z elementów ogólnego przedsięwzięcia termomodernizacyjnego.
Najpopularniejszą formą modernizacji jest metoda lekka mokra, która polega na mocowaniu styropianu lub wełny za pomocą kleju. Tak powstałą powierzchnię wykańcza się tynkiem. Po zamocowaniu listwy startowej na dole ściany przytwierdza się kolejne płyty izolacyjne i przykleja izolację do elewacji. Jako dodatkową formę łączenia używa się kołków do mocowania. Na ocieplenie nakłada się zaprawę, w którą jest zatapiana siatka zbrojąca. Wykończenie najczęściej wykonuje się za pomocą tynku cienkowarstwowego.
Metoda lekka sucha przeprowadzana jest bez użycia mokrych klejów i zapraw. Polega ona na zamontowaniu drewnianego rusztu, który wypełnia się wełną mineralną. Ściany wykończone są okładziną elewacyjną. Ta metoda jest zdecydowanie rzadziej wybierana.
Metodę wdmuchiwania stosuje się w ścianach trójwarstwowych ze szczeliną powietrzną. Wymaga ona zastosowania specjalistycznego sprzętu, za pomocą którego przez uprzednio wykonane otwory wdmuchuje się luźny materiał izolacyjny, czyli np. piankę poliuretanową lub granulat styropianu. Otwory zakleja się klejem mrozoodpornym. Ta metoda jest dość droga i wymaga szczegółowych danych na temat budynku, co nie zawsze jest możliwe w starym budownictwie.
